Το
τελευταίο λουλούδι
Πετάγαμε την Πανεπιστημίου χέρι-χέρι.
Το τελευταίο μας λουλούδι κουβαλούσαμε.
Εσύ όπως πάντα. Στο στόμα τσίχλα με γεύση κανέλλα.
Πούλαγες τρέλα.
Μου χες φερμένα δυο γυαλιά.
Τον ήλιο ηλιότερο να βλέπουμε και το φεγγάρι φεγγαρότερο.
Μπαμ–μπουμ από πίσω. Μπαμ–μπουμ.
Να μ έχουνε γαμήσει εμένανε οι σφαίρες που σφυρίζανε.
Χαμπάρι εσύ! Να λες, «αγάπη μου σταμάτα να σφυρίζεις» και
«επιτέλους, δώσε μου να στρίψω ένα τσιγάρο».
Τα σπάσαμε στην Ομόνοια.
Εγώ απ τη μια, να κυνηγάω το όνειρο που χάθηκε.
Κι εσύ απ την άλλη, να κυνηγάς το όνειρο του σκύλου που δεν υπήρξε ποτέ.
Με μια σφραγισμένη κονσέρβα zwan για δόλωμα στο να σου χέρι.
Στ άλλο σου χέρι να βαστάς το τελευταίο μας λουλούδι. Χαλάλι σου.
Κόκκινο τριαντάφυλλο ήτανε.
Πετάγαμε την Πανεπιστημίου χέρι-χέρι.
Το τελευταίο μας λουλούδι κουβαλούσαμε.
Εσύ όπως πάντα. Στο στόμα τσίχλα με γεύση κανέλλα.
Πούλαγες τρέλα.
Μου χες φερμένα δυο γυαλιά.
Τον ήλιο ηλιότερο να βλέπουμε και το φεγγάρι φεγγαρότερο.
Μπαμ–μπουμ από πίσω. Μπαμ–μπουμ.
Να μ έχουνε γαμήσει εμένανε οι σφαίρες που σφυρίζανε.
Χαμπάρι εσύ! Να λες, «αγάπη μου σταμάτα να σφυρίζεις» και
«επιτέλους, δώσε μου να στρίψω ένα τσιγάρο».
Τα σπάσαμε στην Ομόνοια.
Εγώ απ τη μια, να κυνηγάω το όνειρο που χάθηκε.
Κι εσύ απ την άλλη, να κυνηγάς το όνειρο του σκύλου που δεν υπήρξε ποτέ.
Με μια σφραγισμένη κονσέρβα zwan για δόλωμα στο να σου χέρι.
Στ άλλο σου χέρι να βαστάς το τελευταίο μας λουλούδι. Χαλάλι σου.
Κόκκινο τριαντάφυλλο ήτανε.
19/2/2013 ξημερώματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου