 |
| Μοναστηράκι Φωκίδας, απροσδιόριστος χρόνος, φωτογραφία κάποιου/ας άλλου/ης |
Θέλω ν ανασάνω
Περπατώ μ έναν ήλιο,
ανάμεσα σε Κατάλπες και Σφενδάμια, Ιβίσκους Συριακούς και Γιακαράντες και αλήθεια
είναι ψέμα αφού τελικά βράδιασε και να μαι τώρα, βαδίζω στο πεζοδρόμιο ακολουθώντας
πιστά το μονοπάτι για τους τυφλούς που εν τέλει δεν οδηγεί πουθενά.
Νιώθω σαν πόρνη φθηνή και
αναλώσιμη καιρό τώρα και η ανακύκλωση με έχει ξεχάσει. Σιχάθηκα να μου λένε πώς
πρέπει να συμπεριφέρομαι και πως ν αλλάξω για να γίνω σιγά-σιγά πρότυπο προς εκμετάλλευση
και αναπαραγωγή. Σιχάθηκα να μου λένε πως είμαι εγωπαθής, ιδιότροπος,
κακομούτσουνος και κακεντρεχής, γκρινιάρης και απαισιόδοξος. Είμαι αυτός που
είμαι και τίποτε άλλο. Δεν αλλάζω –πολύ απλά- γιατί τριγύρω δεν αλλάζει κανείς.
Οι διαπροσωπικές μας σχέσεις
είναι σκατά. Γιατί τόση κρυψίνοια και ανειλικρίνεια χαλάνε πράγματα ωραία.
Γιατί μιλάμε για εντροπία αλλά όχι για εντροπία με τάξη. Γιατί μιλάμε για ηθική
πάνω απ όλα και τη χειριζόμαστε μόνο σαν ακροτελεύτια πράξη. Γιατί μιλάμε για
εμπιστοσύνη και αλληλεγγύη όπως μιλάνε οι εξουσιαστές για την ανάπτυξη που ξάφνου
μια μέρα θα πάρει το πρώτο αεροπλάνο και θα ρθει. Κι όλα αυτά μαζί πακέτο
περιτυλιγμένο με lifestyle
και αντί-lifestyle, δυνατά
γκάζια και ακριβές κολόνιες.
Δεν γνωρίζω τίποτα μα ξέρω
τα πάντα. Ξέρω πως με κοιτάτε, αν με μισείτε η αν με λυπάστε κι ακόμα ξέρω να ερμηνεύω
τα μάτια σας, τα βλέμματα σας, τα σώματα, τα χέρια και τις φωνές σας. Ξέρω με
ποιον πλαγιάσατε χθες και με ποιον αύριο και σε ποιο μέρος αφήσατε το βραδινό σας
ρόγχο. Αηδία. Δεν θέλω άλλο να βρίσκομαι στη μέση της αλυσίδας.
Χρειάζομαι διακοπές. Μόνος
μου, μπροστά σ ένα μεγάλο παράθυρο με ξύλινα πατζούρια και θέα μιαν άγρια θάλασσα
στο καταχείμωνο. Παραδίπλα, πάνω στο τραπέζι ένα καλό πιοτό, βιβλία, τσιγάρα και
μουσική. Άντε ίσως φωνάξω και κάνα δυο άτομα ακόμη τώρα που το ξανασκέφτομαι. Το
τζάκι θα το ξανανάψω όμως αργότερα γιατί καπνίζει κι εγώ…
…θέλω ν ανασάνω.
Α.Σ.(Χρόνος για Ξόδεμα)
10/11/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου