Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

(τέλος δεύτερης περιόδου)


το οπισθόφυλλο της αστικής φυλλάδας έγραφε 
καλύτερη ζωή 
αν έγραφε 
καλύτερο θάνατο 
ίσως και να συμβάδιζε περισσότερο με την εποχή μας
γιατί όταν πέφτεις
δεν αναπηδάς
αλλά συγκρούεσαι
πέφτουν οι μανάδες απ τα μπαλκόνια
πέφτουν τα παιδιά απ τις μανάδες
και η πτώση μεταφέρεται από γενιά σε γενιά
για πάντα

η πόλη σκάει/ο τζίτζικας σκάει/η νύχτα το σκασε

οι ταξιτζήδες στην πιάτσα
συζητούν
για φτηνά μπουρδέλα και ποδόσφαιρο 
35 ευρώ πίπα-κώλο 

ζητείται ελπίδα σε συσκευασία θάλασσας

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

οι αποστάσεις καταργούνται στο μέλλοντα

ο σεπτέμβρης
είναι πογκρόμ
χιλιόμετρα ανατροπής
και σπασμένα φρένα αστικού λεωφορείου 
πάμε να φύγουμε...εκεί! 
θα σ ακούω να λες 
που εκεί; 
θ αναρωτιέμαι

το πρόβλημα δεν είμαστε εμείς
αλλά το εδώ που δεν είσαι μαζί μου

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

ενόχληση

πάω να γράψω 
αλλάζω δέρμα 
όμως η κάθετη γραμμή του κειμενογράφου που αναβοσβήνει
οι ήχοι απ τους δευτερολεπτοδείκτες στο επιτραπέζιο ρολόι
τικ τακ
τικ τακ
τικ τακ
μ αποσυντονίζουν

να γράφετε με χαρτί και με μολύβι
να μετράτε την ώρα με τον ήλιο και με το φεγγάρι

να πετάτε τα παλιά σας δέρματα στα σκουπίδια
δεν ανακυκλώνονται

Σάββατο 9 Αυγούστου 2014

μπούρδες

υπάρχει ένας ψηφιακός προγραμματιστής μες στο κεφάλι μου που όταν στερεύω από ιδέες ενεργοποιεί σε χρόνο ντετέ έναν εκρηκτικό μηχανισμό ο οποίος καταστρέφει με χιλιάδες απανωτές εκρήξεις όλα τα ετοιμοθάνατα και νεκρά εγκεφαλικά μου κύτταρα έτσι που για κάποιο διάστημα των τεσσάρων πέντε ημερών βρίσκομαι σε μελαγχολική αδράνεια πρώτου βαθμού μέχρι να ξαναπάρω μπρος γράφοντας καινούργιες μαλακίες με το πάτημα ενός βλέμματος

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

διερώτηση πρώτη μεσημβρινή

υπάρχουν
ερωτηματικά
και
ερωτήματα
όμως
κανένας
δεν
πρόκειται
ν
απαντήσει
ποτέ
στο
διαχρονικότατο:
"πότε
επιτέλους
θα
τους
γαμήσουμε
τη
μπαναγία;"

Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

κομπόδεμα

θα πάρω
θάλασσακιάμμοσυνθήκεςκαύσωναακτέςχιλιόμετραβροχέςπερσείδων
θα πάρω
καιφέτεςκαρπουζιούήχουςτριζόνιαμάτιαπανσέληνακιαέρααπτοαιγαίο
και θα τα βάλω όλα μαζί μες στην κατάψυξη
έτσι που θα τα ξεπαγώνω το χειμώνα
λίγα λίγα
για να μη μένουν οι αναμνήσεις μου τσιμέντα