Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

μοναχικός επίλογος

(γραφείο ατομικών απαλλοτριώσεων, ώρα 14.00 το μεσημέρι, πρώτη Aπρίλη) 

Η υπάλληλος, πίσω απ το γκισέ ήταν μεσήλικας, με άσπρα μαλλιά και τσιριχτή φωνή που τρύπαγε τα τύμπανα των αυτιών σου σε κλάσματα δευτερολέπτου. Μας χώριζε το κλασικό γυάλινο τείχος των συναλλαγών, απαραίτητη αρχιτεκτονική προσθήκη σε τράπεζες και δημόσιες υπηρεσίες. Η υπενθύμιση πως πάντα θα υπάρχουν δύο κόσμοι. Η υπενθύμιση πως αυτός που σε κοιτάει απ την άλλη πλευρά του τζαμιού μπορεί και να ναι σαν κι εσένα. Ο άλλος σου εαυτός. Αποπροσανατολιστικές συνθήκες ταξικότητας. Ξύπνα, ο εχθρός είναι αλλού κι όχι πίσω απ το τζάμι. Γιατί μας χωρίζουν πάντα τείχη; Γιατί υπάρχουν σύνορα; Δε θα καταφέρουμε να γίνουμε ποτέ αερικά.

-Όνομα, μου λέει.
-Μορίς, απαντώ.
-Επίθετο.. 
-Λαμπραντόρ.
-Όπως ο σκύλος; συνεχίζει χαζογελώντας.
-Ναι, μόνο που δε γαβγίζω και συνήθως δαγκώνω σε πολύ ειδικές περιπτώσεις. 
-Μάλιστα. Είναι σαφέστατο. Τι έχετε να καταθέσετε; 
-90κάτι Τηλεπαθητικές Αγωγές. Πρωτότυπα. Τρεις μήνες ταξίδι. Ένα κι ένα. Αμερική, Γερμανία, Τουρκία, Κύπρος, Αθήνα παντού, Καλαμάτα, Γιάννενα, Θεσσαλονίκη, Κρήτη και αλλού. Πολυταξιδεμένο. 
-Έχετε να δηλώσετε κάτι άλλο; 
-Κόλλα ούχου, μεταλλικό σωληνάριο, μεγάλη συσκευασία, χαρτί, ψαλίδι, μολύβι, κερί, κολάζ, χρώματα κι αρώματα, έρωτας, τηλεπάθεια, ισοπεζοποίηση, ακροπόλεμος, αναπειρότης, συλλέγω καλούδια στους δρόμους  διάφορα, μέγεθος 10 επί 13, μέγεθος Ψ, χέρι με χέρι, καινούργιοι άνθρωποι, ελπίδα, ανεκπλήρωτες επιθυμίες, ταξίδια, περπάτημα, για το χαμόγελό σου τραγουδώ, ανάσα, αγκαλιές, φοβάμαι σου λέω, λεξιλόγια, αστροφεγγιές,  μοναξιά μου όλα. 
-Υπογράψτε εδώ σας παρακαλώ, λέει κ βγάζει έναν πάκο με χαρτιά.
-Και το κορίτσι; τη ρωτάω καθώς υπογράφω τη χαρτούρα.
-Το κορίτσι ξεχάστε το. Δεν πρέπει και ούτε πρόκειται να το ξαναδείτε. Και μη διανοηθείτε να την ψάξετε. Δε θα γυρίσει πίσω ξανά. 
-Τουλάχιστον, μπορώ να κρατήσω τα αναμνηστικά; απαντώ κάπως αιφνιδιασμένος.
-Ναι, μόνο τα αναμνηστικά μπορείτε να κρατήσετε, αλλά θα σας συμβούλευα να μη σκαλίζετε πολύ το παρελθόν. Μπορεί να τρελαθείτε. 
-Ευχαριστώ, μα δεν έχω σκοπό να ακολουθήσω τη συμβουλή σας. Με χρειάζεστε κάτι άλλο ή μπορώ να πηγαίνω; 
-Μια τελευταία ερώτηση. Τι σκοπεύετε να κάνετε από δω και πέρα; Έχετε σχέδια για το αύριο; 
-Xμμ, θα σας γελάσω. Το ταξίδι συνεχίζεται όμως κι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά. 

Υπέγραψα και τα τελευταία χαρτιά και στράφηκα προς την έξοδο. Περπάτησα τον πεζόδρομο παράλληλα στις γραμμές του τρένου. Στάθηκα για λίγο στα αρχαία του Κεραμεικού. Ο Ηριδανός κουτσά στραβά έρρεε ακόμα. Λένε πως στις όχθες του συσσωρεύονταν όλα τα σκατά των αρχαίων αθηναίων, εκεί θάβανε και τους νεκρούς τους. Βαλτογραφία. Νιώθεις πως αν σε τσιμπήσει κουνούπι θα πάθεις παρελθοντική ελονοσία. Μα τώρα πια στις όχθες του ποταμού ξεδιψούν δεκάδες χελώνες. 77 τον αριθμό. Κουνουπόψαρα κολυμπάνε. Λιβελούλες ερωτοτροπούν. Μπομπίνες τρυγάνε. Καρακάξες τσακώνονται μεταξύ τους. Αχ ένας τσαλαπετεινός! Φυτρώνουν χαμομήλια.

Εκεί είναι που στάθηκα για λίγο χαζεύοντας. Κι εκεί είναι που κάτι σκέφτηκα… κάτι καινούργιο!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου