#45 - Προσοχή: ...

Josef Koudelka, Prague, 1968

...για την αποφυγή ατυχήματος, η εκμάθηση πετάγματος γίνεται σε ανοιχτό χώρο

στην Ελένη

Κι όμως μπορώ

να κατεβάσω την ηλικία μου

κι απ τα 44 να επιστρέψω

πίσω στα 11

σε προεφηβικό στάδιο

-όπως μπορείς

να το προκαλέσεις-

και να πετάξω ως το τζάμι

του γραφείου στην Κηφισίας

τοκ τοκ να το χτυπήσω

κι ας μη θυμάμαι έπειτα

πως μπόρεσα και πέταξα

-άραγε τα πουλιά ζυγίζουν τον αέρα σε κλίμακα μποφόρ;

σε ρώτησα κι εσύ απάντησες πως μάλλον δε γνωρίζουν από μαθηματικά-

σου λέω όμως

πως με λίγη προσπάθεια

και καλή τεχνική

μπορώ να σηκωθώ

ως τα 20 εκατοστά

και να αιωρούμαι

πάνω από το έδαφος

και λέω αλήθεια

δε θα σε ξεγελούσα ποτέ

κι όμως μπορείς

να πλάσεις ιστορίες

άμα με τα ακροδάχτυλα αγγίξεις

αυτά που χάραζα

με ένα μικρό σουγιά

στα ξύλινα παγκάκια του Περισσού

όταν ήμουνα 11

-αγάπη, τη μορφή μιας Δήμητρας

που μ έμαθε να μαλακίζομαι περίτεχνα,

πλαστά ονόματα μυθικών ηρώων-

κι άμα καταφέρουμε να πετάξουμε

πιο ψηλά απ τα 20 εκατοστά

θα ανοίξουμε ένα ελευθεριακό φροντιστήριο

εκμάθησης πετάγματος

για να μάθουν κι άλλοι

ενδιαφερόμενοι να πετούν

και να μη χρειάζεται

να στέλνουμε εμείς

-από ανάθεση-

στον ουρανό

τα μηνύματα τους

ήθελα να σου πω

να γράφεις το α

και εγώ το β

και πάει λέγοντας

-ας γράφουμε τα ίδια και τα ίδια, δεν πειράζει-

μα ο καθένας να έχει τα δικά του χρώματα

άλλος τον ήλιο και άλλος το φεγγάρι

δε σε κυνηγά κανείς

μην τρέχεις

περπάτα λίγο πιο σιγά

-προσπάθησε τουλάχιστον-

να σου δώσω τσιγάρο

να τ ανάψεις

κι ύστερα ξέχνα με

να δεις θα με ξεχάσεις;

βλέπεις η λήθη

προτέρημα των αναίσθητων είναι

κι εμείς δε μπορέσαμε ποτέ

χωρίς συναίσθημα

*bonus_track*