Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

#31 - Αγαπημένο μου καλοκαίρι

πορτραίτο
Αγαπημένο μου καλοκαίρι

Να είσαι ένας απ τους λίγους. Άνθρωπος του χειμώνα. Μια ζωή να προτιμάς το κρύο απ τη ζέστη, το χιόνι απ τη λιακάδα, τα μακρυμάνικα σερτς από τα κοντομάνικα τισέρτς, το κλίμα του βουνού κι όχι το θαλασσινό. Ναι, σίγουρα δεν είσαι και ο καλύτερος φίλος της θάλασσας! Έτσι που ποτέ δεν πιάστηκες από τα καλοκαίρια, πότε δε βρήκες κάτι αρκετά δυνατό σε αυτά για να σε κάνει να τα λατρέψεις.
Κι εκεί που πιστεύεις όλα τούτα, να σκέφτεσαι πως το καλοκαίρι που μόλις πέρασε ήτανε διαφορετικό απ τα προηγούμενα. Γεμάτο, δυνατό και κατά μια έννοια μαγικό. Για πρώτη φορά να περνάει και αυτό σαν τους χειμώνες σου. Διαρκές. Εσύ να το κάνεις διαρκές γιατί μπόρεσες να του στριμώξεις μέσα διαφορετικά και απίστευτα πράγματα.
Πόλεις, χωριά και νησιά. Κι άλλες πόλεις κι άλλα χωριά. Βουνά διάσπαρτα. Θάλασσες. Νερά θαλασσινά, λιμνίσια, ποταμίσια. Να πρωταγωνιστούν όλες κλίμακες των αέρηδων, όλα τα μποφόρια. Όλη η χλωρίδα κι όλη η πανίδα αυτού του τόπου. Όλα τα μέσα μετακίνησης. Πόδια, αυτοκίνητα, κτελ, καράβια. Πόδια και κτελ ξανά.
Να αναζητάς τη συντροφιά. Να τη βρίσκεις τη συντροφιά. Να τη ζεις. Ν ανταλλάσετε σκέψεις, συναισθήματα, φιλιά. Ν ανταλλάσετε μοναξιά. Να επιζητάς τη μοναξιά. Να σαι εσύ και η γη μονάχα μάνα σου. Τριγύρω να νυχτώνει. Να ακούς τις οπλές των αγριόχοιρων που πλησιάζουν. Να αναζητάς φίλους και συγγενείς για να μοιραστείς μαζί τους κουβέντες που δε μοιράστηκες ολάκερο χειμώνα. Να τρως το δρόμο με το κουτάλι παρέα με τους συντρόφους σου. Να βλέπετε πως ξεφουλκεί η πόλη παραμονές δεκαπενταύγουστου.
Εικόνες, μυρωδιές, χρώματα και αρώματα. Πολύχρωμες αισθαντικές φιγούρες σε άοσμο ασπρόμαυρο φόντο. Άνθρωποι γνωστοί και άγνωστοι έρχονται και πάνε. Έρωτας, προσμονή, μελαγχολία, αδειανά πουκάμισα, ανεκπλήρωτο. Να είναι ανεκπλήρωτο αυτό το καλοκαίρι. Να θες να το ξαναζήσεις έστω για άλλη μια φορά. Να ξομπλιάζεις για να δεις πως μπορείς να το εκπληρώσεις.
Να γίνεσαι ξαφνικά ένας απ τους πολλούς. Άνθρωπος του καλοκαιριού. Κι εκεί που αυτό φεύγει, να περιμένεις εναγωνίως για να ρθει το επόμενο. Σαν το λεωφορείο που για λίγα δευτερόλεπτα δεν πρόλαβες. Να είναι ο χειμώνας η αναμονή. Μην ανησυχείς. Κοίτα στο βάθος. Κάποτε, που να πάρει, ένα άλλο λεωφορείο θα περάσει να σε πάρει. Σβήνεις το μισοτελειωμένο τσιγάρο και ανάβεις καινούργιο. Θα περιμένεις ή σκέφτεσαι να περπατήσεις;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου