 |
| ap to internet: Βιθέντε ντελ Μπόσκε |
Ήτανε μπογιατζής στο
χωριό. Μάστορας απ τους λίγους. Ο ίδιος βέβαια αυτοπαρουσιαζόταν ως “αισθητικός
δωματίου” για να ξεφεύγει λιγάκι απ τα καθιερωμένα. Μ ένα καφάσι μπύρες ή μια
νταμιτζάνα κρασί και κάνα μεζεκλίκι σου έβαφε ολόκληρο σπίτι. Φιλότιμος και
αγαθός. Αγριάνθρωπος για όσους δεν τον γνώριζαν.
Όταν δε δούλευε θα τον
πετύχαινες κατά πάσα πιθανότητα στο καφενείο να μπεκροπίνει παρέα με τα
φιλαράκια του, τον Τοξικό με την αλογοουρά και το Μιχαλόπουλο, που αντί για
μπαστούνι κράταγε πάντα ένα σκουπόξυλο μαζί με τη σκούπα. Άμα φόραγε εκείνο το
σετ φόρμας του Ολυμπιακού απ τη δεκαετία του 90 μου θύμιζε τον παλιό ισπανό ποδοσφαιριστή
και νυν προπονητή Βιθέντε ντελ Μπόσκε. Με την κοιλίτσα του, την καραφλίτσα του,
το μουστακάκι του και γκοοολ.
Ο Λιας πάνω απ όλα αγαπούσε
τρία πράγματα. Τα ξύδια, τον Ολυμπιακό και το Πασόκ. Παιδί της αλλαγής βλέπετε.
Σαν του πέταγες καμιά κακία για την ομάδα ή -ακόμη χειρότερα- για το κόμμα
έκανε να σου μιλήσει μέρες. Πασόκ ή θάνατος ένα πράμα!
Μας αγαπούσε όμως. Αυτός
που δεν παντρεύτηκε ποτέ, εμάς και το ανίψια του μας είχε σαν παιδιά του. Θυμάμαι
μια φορά ήθελε να με πάρει στην Αλβανία που παντρευόταν ένας φίλος του αλβανός.
«Έλα ρε παιδί μαζί μου!», έλεγε. «Θα πάμε πάνω, θα φάμε, θα πιούμε και θα γλεντήσουμε. Έχεις πάει
σε αλβανικό γλέντι; μπορεί να κάνεις κονέ καμιά ομορφούλα αλβανίδα και να
καλοπαντρευτείς. Μην είσαι μαλάκας!».
Έφυγε από εγκεφαλικό
ένα μεσημέρι του Φλεβάρη. Μόλις είχε τελειώσει κάτι βαψίματα και έπινε στο καφενείο
του διπλανού χωριού. Τη στιγμή που έγινε το ξαφνικό, τριγύρω του νομίζανε ότι
τους κάνει πλάκα. Όταν καταλάβανε πως κάτι κακό συμβαίνει προσπάθησαν να του χαρακώσουν
το σβέρκο με ξυραφάκι μπας και τον σώσουνε. Όμως δεν τον προλάβανε. Πάνε τρία
χρόνια από τότε.
Καμιά φορά αν τύχει να
περνάς απ το νεκροταφείο, μπορεί και να πετύχεις πάνω απ τον τάφο του Λια, τον
Τοξικό -με ένα μπουκάλι κρασί στο χέρι- να σιγοκλαίει και το Μιχαλόπουλο με τη
σκούπα να μουρμουράει παραδίπλα…
Αυτός ήτανε ο Λιας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου