Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Χρόνος για Ξόδεμα #6 - Πέντε κονιάκ λίγο πιο πέρα απ την πλατεία



photo απ το internet

Πέντε κονιάκ λίγο πιο πέρα απ την πλατεία

Ανακατεύομαι μπερδεμένος απ τα κονιάκ -και τι άλλο εγώ δεν ξέρω-, διασχίζοντας δρόμους και δρομάκια της γειτονιάς μέσα στη νύχτα. 
#
Περνάω απ το σημείο που ξανά-συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, τότε που τα βλέμματα μας τράκαραν μετωπικά και τα ποδήλατά μας αγκαλιάστηκαν στο χείλος του πεζόδρομου.
#
Διασχίζω δρόμους και δρομάκια, στενά και πεζοδρόμια. Η υγρασία σταθερή. Η ώρα περασμένη. Το κρύο υπάρχει. Σε λίγο ξημερώνει. 
#
Μου έρχονται θύμισες παράταιρες. 
#
Το πρώτο μου γέλιο και το πρώτο μου γάλα. Το πρώτο μου περπάτημα, η πρώτη λέξη, η πρώτη πρόταση.
#
Μου έρχονται θύμισες παράξενες. 
#
Η πρώτη αφισοκόλληση, το πρώτο σύνθημα που έγραψα σε τοίχο, η πρώτη μου συνέλευση,  το πρώτο μου φιλί, το πρώτο ποίημα, το μοναδικό ερωτικό τσαφ ποδηλατώντας στο χείλος του πεζόδρομου.
#
Μοναδικά και αυθεντικά. Αυθεντικά και σπάνια. Εικόνες πλασμένες αλλοτινά, όλα δικές μου.
#
#
Σχηματίζω στην άσφαλτο οκτάρια σαν δερβίσης, διασχίζοντας δρόμους και δρομάκια, στενά και πεζοδρόμια.
#
Μεθυσμένος όσο πάει, ξημερώνει. 
#
Η νύχτα ακόμη με μεθά.


12/12/2012



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου