Η γιορτή του Σαν Χουάν

φωτογραφία από το σήμερα

παρμένο από την έντυπη έκδοση δρόμου Radio 30/900

1967

Λιαλιάγουα

Η γιορτή του Σαν Χουάν

Οι Βολιβιανοί μεταλλωρύχοι είναι παιδιά της Παναγιάς κι ανίψια του Διαβόλου, όμως κανείς δεν τους γλιτώνει από πρόωρο θάνατο.  Χωμένοι στα έγκατα της γης, αποδεκατίζονται από την ανελέητη σκόνη της στοάς, που πέφτει σαν βροχή: σε μια μόνο στιγμή, μερικά χρονάκια, τα πνευμόνια γίνονται πέτρα και φράζουν τα μονοπάτια του αέρα. Αλλά πριν ξεχάσουν τα πνευμόνια να αναπνέουν, η μύτη ξεχνά τις μυρωδιές, η γλώσσα τις γεύσεις, τα πόδια γίνονται μολύβι, και τα χείλη ξεστομίζουν μίσος και εκδίκηση.

Βγαίνοντας από τη στοά,  οι ,μεταλλωρύχοι αναζητούν τη γιορτή.

Όσο κρατάει η σύντομη ζωή και τα πόδια κινούνται, χρειάζονται να τρώνε πικάντικα, να πίνουν δυνατά ποτά, να τραγουδούν και να χορεύουν στο φως της φωτιάς που ζεσταίνει τα υψίπεδα.

Απόψε είναι η νύχτα του Σαν Χουάν, η μεγαλύτερη γιορτή, και ενώ ο κόσμος γλεντά, ο στρατός παραμονεύει στα βουνά. Σε τούτα τα μέρη δεν ξέρουν τίποτα για τους αντάρτες του μακρινού ποταμού Νιανκαουασού, παρότι λένε πως λένε ότι αγωνίζονται για μια όμορφη επανάσταση, άγνωστη όπως η θάλασσα.

Όμως ο στρατηγός πιστεύει πως μέσα σε κάθε μεταλλωρύχο κρύβεται και ένας εκκολαπτόμενος τρομοκράτης.

Πριν ξημερώσει, με το που τελειώνει η γιορτή του Σαν Χουάν,  τα όπλα ισοπεδώνουν το χωριό Λιαλιάγουα.

Eduardo Galeano

Μνήμη της Φωτιάς