Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Γνωριμία με τη Μερλάνα ντε Τροκ





Φυλλαμουχλαλάτι
Ψευτοθυμήθηκα μιάν ιδιότητα ασύδοτη
γεμάτη τα μέλη του πλήθους.
Αχ και πως σφαδάζουνε -πως διασκεδάζουνε!

Αχνή η υπόσταση του σήμερον
μα και με κάποια υποτυπώδη σημασία...
Λιγοστέψανε οι λιμνάζουσες κοπέλες
λιγοστέψανε τα συμπράγκαλά τους
οι κινήσεις τους λιγοστέψανε.

πάνω σ' ένα ταψί μάτια ψαριών,
δάχτυλα νυσταλέα
νταβανόβουρτσα και δίκταμο η ανάσα.

Θέλω να κυλάω, τώρα. Να κυλάω να κυλώ να κυλάω, σαν από το ποτήρι
λίγο έξω να βρέθηκα, σαν να είπα:

δεν πειράζει που δε με θυμάσαι



Στο σκοτάδι η ζωή είναι αληθινή
Το δέντρο, το μόνο κίνητρο.
και το διάστημα, το ελαστικό κλειδί της φαντασίας.
το ελαστικό μάτι της κλειδαριάς, πώς λικνίζεται
και πώς επαναλαμβάνει τις λέξεις μία μία.
Σαν καμιά πελώρια ποντικοπαγίδα που χωράει
πολλά ποντίκια.
Νομίζω, πρέπει να αποδεχτούμε την πραγματικότητα. να
λυγίσουμε στο βάθος της πραγματικότητας,

πρέπει να υποθέσουμε, όπως δεν έχουμε ξαναϋποθέσει ποτέ.
να μας σκάσει η βαριά μπάλα της πραγματικότητας
με δύναμη στα μούτρα και να μην πιστέψουμε τίποτα πια.
για να τα πιστέψουμε όλα και ταυτόχρονα

 

Στεναχωρήθηκα απ' αυτά
Τα κιάλια αγόρασα για να βλέπω καλύτερα μακριά
Κοντά για να μη βλέπω
Που ‘χει πέτρες και μάστιγα κι αντίληψη
Μακριά στο σκήνο
Με τρυφερά τα πόδια να λιώνει η μέρα
Να γίνεται ποταμάκια ροδακινιού παγωτού που κελαρύζουν
Δω πέρα η Ουκρανία να φλέγεται
Και τα παιδιά τέρατα που γεννιόνται ακόμα να μη βλέπω

Ένα μεγάλο μονοκιάλι μετά αγόρασα
Και τα λεφτά μου πεταμένα δεν πήγαν



Μερλάνα ντε Τροκ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου