Αθήνα

Αναπόφευκτα μια πόλη μ άτακτη ρυμοτομία.

Τριγύρω οι κολώνες και οι τοίχοι αφισόραμα.

Αδέσποτα σκυλιά πιο πέρα ν αλυχτάνε.

Άνθρωποι που τσακώνονται για μια άδεια θέση στον Ηλεκτρικό.

Θεόρατα σπίτια και μαγαζιά φτιαγμένα από σκυρόδεμα.

Σκουπίδια στους δρόμους, στα πεζοδρόμια…παντού.

Αυτοκίνητα κονσερβοποιημένα, σα διαστημόπλοια.

Άνθρωποι γνωστοί που χαιρετιούνται στον πληθυντικό.

Φωτεινές επιγραφές και λάμπες από νέον.

Στριγκλιές των κλάξον, κόρνες, σειρήνες πανικού.

Κεραίες στις ταράτσες, στις βεράντες, στα μπαλκόνια.

Άνθρωποι του μεροκάματου, που ζουν για ένα πιάτο φαγητό.

Πλατείες των οικονομικών μεταναστών και των αστέγων.

Κυκλοφοριακή συμφόρηση έχει και σήμερα όπως πάντα!

Τα ίδια ποδοβολητά ρουτίνας, οι ίδιες φωνές, οι ίδιοι ψίθυροι.

Άνθρωποι, των ανθρώπων, τους ανθρώπους, ω άνθρωποι.

Α.Σ.(Χρόνος για Ξόδεμα)

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012